Marcus Stegmaier, M.A. Gepubliceerd op www.nevernothere.com USA 11 mei 2010
|
|
‘Het Leven is de getuige, niet het ego!’
In het licht van de getuige verdwijnt het ego. Zo zal een boze gedachte niet lang blijven hangen als de getuige de gedachte slechts gadeslaat. Maar als het ego erbij betrokken raakt bestendigt de boosheid zich telkens weer opnieuw.
In het proces van verfijning waarbij het ego naar de getuige verfijnt, lijkt het vanaf een zeker moment steeds vaker voor te komen dat de getuige verschijnt die het ego met zijn egoïstische reacties vervangt. Dit wordt door het ego voor vrijheid aangezien omdat het ego vrij wil zijn van zijn eigen geconditioneerde reacties.
Zolang er nog geen volledig inzicht in de geest heeft plaatsgevonden, kan de deceptie van de ‘verlichte getuige’, die egoïstische reacties van het ego ‘ont-denkt’, ontstaan. Maar dit betekent alleen maar dat het ego weer terug is en het proces van verfijning interpreteert als iets wat door hem wordt teweeggebracht. Dit is niets anders dan een spiritueel ego dat denkt dat het met behulp van ‘zijn eigen aandacht’ egoïstische reacties te boven kan komen. Het claimt: “Dit is mijn observatie. Ik gebruik het om minder egoistisch te worden. Ik sloeg slechts gade in plaats van als het ego te reageren.”
De getuige claimt nooit dat het iets doet: de getuige slaat slechts gade. De getuige verschijnt wanneer dat de bedoeling is en niet omdat het ego dat wil. De overtuiging een ‘verlichte getuige’ te zijn die de capaciteit heeft om het ego te overwinnen, is een door het leven gemanifesteerde illusie om de schijnbare echtheid van de wereld te handhaven die in feite illusoir is.
Het Leven is de getuige, niet het ego! Het Leven is een verlichte staat en jij bent die verlichte staat. En in deze verlichte staat verschijnt de illusie van een ego dat ‘verlicht’ is en de capaciteit heeft om het proces van gadeslaan onder zijn controle te brengen.
Dit is de staat waarin spirituele leraren verkeren. Een leraar vervangt de gedachte dat de mens het ego is, met de gedachte dat de mens de getuige is, door leerlingen aan te moedigen om gade te slaan in plaats van te reageren, zonder duidelijk te maken dat ook gadeslaan eenvoudigweg gebeurt en niet onder controle van het ego is. Deze misvatting versterkt alleen maar het spirituele ego.
Alleen een echte goeroe zal de mens duidelijk uitleggen dat gadeslaan alleen gebeurt als dat de bedoeling is, en nooit omdat het ego dat wil. De goeroe toont de mens wie hij niet is – voorbij elke twijfel. Als het inzicht in wat de mens niet is volledig is, onthult de verlichte staat van het Leven zich spontaan en oncontroleerbaar. De ware goeroe zal nooit claimen dat hij verlicht is. Hij is zich ervan bewust dat hij geen goeroe is maar de getuige die een illusoire gebeurtenis gadeslaat: een goeroe die – met behulp van illusoire woorden – uitlegt waarom al het gekende in de geest illusoir is. Wat een mysterie!
© Copyright 2010 Marcus Stegmaier, M.A.
|
|