|
|
Contents |
|
Voorwoord Het bewaren van een ‘geheim’ is het moeilijkste wat er in de wereld bestaat. Wanneer iemand een gelofte van geheimhouding heeft afgelegd, wordt hij onder zware druk gezet om het niet door te vertellen, vooral als het gaat om een geheim dat iedereen wil weten. ‘Niet weten’ is net zo moeilijk te verdragen als een geheim bewaren.
Om met ‘niet weten’ om te kunnen gaan, heeft de mens zijn vermogens om te denken en te voorspellen tot een dusdanige graad ontwikkeld dat ze zijn waarheid zijn geworden, teneinde met het dagelijks leven om te kunnen gaan. Als je er niet over kunt denken, is het niet echt; als het niet kan worden voorspeld, en dat met enige precisie, is het niet echt. Dat zijn dus de kwalificaties voor de werkelijkheid geworden.
De mens heeft bepaalde kenmerkende grootheden voor het leven geaccepteerd, die hem of haar in staat stellen de te volgen weg, van geboorte tot dood, uit te stippelen. De geboorte is het begin van zo’n weg en de dood het einde. Tussen deze twee bestaat een heel aantal stemmingen en gesteldheden, waarbij beide een aanzienlijke invloed en geldigheid binnen hun bereik hebben: tijd, bestemming, liefde, activiteiten, handelingen, geluk, loftuiting en belediging, woorden, en vele andere. Waaraan ontlenen zij toch hun autoriteit en macht die ze over de wereld van de mensen hebben?
Hoe moeten we de loop van het leven, die schijnbaar met geboorte begint, begrijpen? Toch niet door onze eigen geboorte te herinneren, daar hebben we geen besef van: we weten alleen wat ons is verteld, terwijl onze kennis van de geboorte van een ander wordt verkregen door de manifestatie van een nieuw lichaam en een nieuwe geest. Dus we hebben geen directe ervaring van het begin van het verloop van ons leven. Hebben we een directe ervaring van zijn einde?
We hebben onnoemelijk veel ervaringen gedurende ons leven. Sommige maken ons blij, sommige deprimeren ons, sommige verbazen ons en sommige verbijsteren ons, wat serieuze vragen ontlokt. Hoe moeten we deze ervaringen begrijpen?
We willen sommige ervaringen herhalen en andere vermijden; we zoeken naar antwoorden. De kern van dit alles is de overtuiging, of misschien juister, de hoop dat we gebeurtenissen zelf kunnen sturen en bepalen. Wanneer ze niet verlopen zoals gepland, noemen we het een mislukking en beginnen we te verwijten, te veroordelen en te bekritiseren. Anderen noemen het misschien het lot, bestemming of de wil van God, en accepteren daarom de uitkomst. Is de ene zienswijze goed en de andere fout? Wie kan het echt zeggen?
Alles bevindt zich op de juiste plaats: er bestaan in het leven geen fouten of vergissingen.
Dit is geen statement die we gemakkelijk aanvaarden. Denk maar eens over een kind dat zijn eerste woorden van zijn moeder leerde. Iedere keer dat hun hond binnenkwam, wees de moeder ernaar en zei ze: ‘hond’ tegen het kind. Deze les herhaalde zich een aantal malen tot op zekere dag, toen er een belangrijk iemand in huis was, de hond binnenkwam. Het kind zag het en zei onmiddellijk: ‘hond’! ‘Slimme jongen!’ applaudisseerde de gast. ‘Wat heb je toch een knap kind.’ De moeder gloeide van trots. Even later, kwam de kat binnen. Het kind wees ernaar en riep uit: ‘hond’! Zijn moeder verstarde. Toen de gast weg was, schreeuwde ze: ‘Stom kind! Je hebt een fout gemaakt!’ Hoe moeten we dan toch begrijpen dat het kind geen fout maakte?
Er is in het leven een proces van groei, een proces van ontwikkeling, en een proces van ontdekken. Het verschijnen in het leven van afzonderlijke gebeurtenissen, waarvan sommige worden gezien als triomfen, sommige als rampen, sommige als successen, sommige als mislukkingen, sommige ons hoop geven, sommige angst opleveren, is geen fout, geen vergissing: het is onderdeel van het groeiproces, dat in stand wordt gehouden door de kracht van de illusie – een grote, magische voorstelling.
Binnen deze voorstelling is er onschuld en is er schuld; is er liefde en is er haat; is er ellende en is er geluk; is er armoede en is er overvloed; is er opbouw en is er afbraak; is er begrip en is er onbegrip. Wie kan ontkennen dat dit zo is?
Maar, in werkelijkheid is het leven een enkelvoudige vloeiende stroom – bestaan er geen tussenruimtes, geen op zichzelf staande gebeurtenissen. Er is niets dat niet op zijn plaats is; alles is in harmonie. Dit is het geheim van het leven – om met iedereen te delen. Edoch, wie kent het? Wie zou het kennen?
In dit opmerkelijke boek ‘De Kracht van de Illusie’ deelt Dr. Shankar zijn diepgaande observaties en begrip van het grote spel van het leven.
|
|
Paperback
Prijs: USD 16,00 Wijzig naar Euro